Βαρέθηκα τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν.Δεν αντέχω άλλο να βλέπω γύρω μου ανθρώπους επιφανειακούς να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Αηδίασα λέμε! Kαι ναι!Ακολουθεί ανάρτηση κραξίματος και ούτε που με νοιάζει! Ο φίλος μου ο Αλέξης λέει να μη φοβάμαι να γίνομαι κακιά, γιατί πολύ μου πάει.
Νιώθω πως ζω σε μια κοινωνία που δεν μου ταιριάζει. Αν άνηκα στην προηγούμενη γενιά, θα τα'χα ίσως πολύ πιο καλά με τον εαυτό μου. Πλέον η πουτανιά θεωρείται αρετή και απήχηση έχει η γκόμενα με το πιο καμμένο μαλλί, την πιο κοντή φούστα, τη πιο στενή μπλούζα, το πιο μπλαζέ ύφος, τα πιο σουφρωμένα χείλη, τη πιο ψηλοτάκουνη γόβα. Αυτό το κορίτσι που σας περιγράφω υπάρχει κάπου γύρω μας και δεν έχει έννοιες. Α...όχι! Έχει. Τι θα γίνει..αν πάρει δυο κιλά, αν σπάσει ένα νύχι, αν της ξεφύγει η γραμμή από το eyeliner, αν δεν της κάτσει ο Χ μπρατσαράς γκόμενος, αν γρατζουνιστεί η οθόνη του κινητού της; Aνεβάζει την μία sexy photo μετά την άλλη στο facebook ή οπουδήποτε αλλού, με θέα πανοραμική το στήθος της που το'χει τονίσει καταλλήλως και με φόντο τον μπιντέ. Έχει χιλιάδες ''φίλους'', αλλά δεν γνωρίζει κανέναν προσωπικά. Πηδιέται σε τουαλέτες, σε σκαλιά, σε οικοδομές με κάποιον που θα'ναι απλώς ένας ακόμη. Βέβαια, αν τη ρωτήσεις ποιος είναι ο Τσιφόρος, θα σε κοιτάξει με το λατρεμένο ύφος του ροφού. Αλλά.. γιατί να τον ξέρει; Είναι κι έτσι ευτυχισμένη. Αλλά είναι; Πώς γίνεται να είναι, ρε πούστη μου; Τις νύχτες, μετά το ξενύχτι και αφότου ανεβάσει τις απαραίτητες φωτογραφίες στο internet με υπότιτλο κάτι σε ''hahahahahah malakaa...gamath vradia...giname liwmaaa...'',όταν ξεβαφτεί και βγάλει τα sexy ρούχα που της δίνουν χρόνια και ανηθικότητα και κοιταχτεί στον καθρέφτη...δεν θα νιώσει απελπιστικά μόνη της; Δε θα καταλάβει πόσο άδεια είναι η ψυχή της; Ή είναι απλώς χαρούμενη μέσα στην τρομακτική άγνοιά της; Πώς λοιπόν... να μην λυπηθείς τέτοια άτομα; Αλλά όχι, τέτοιες χαζογκόμενες εγώ δεν τις συμπονώ. Ανεξαρτήτως βιωμάτων , οικογενειακής κατάστασης ή δε ξέρω τι, όταν φτάνεις στην ηλικία των 16 ή των 17, θα πρέπει να κάνεις τις επιλογές σου. Να διαλέξεις τους δρόμους σου. Και να φροντίσεις μόνος σου να ομορφύνεις τη ψυχή του. Γιατί οι ψεύτικες βλεφαρίδες και το έντονο βάψιμο, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν έκρυψαν ποτέ την ασχήμια κανενός.
Κάτι αντίστοιχο υπάρχει και στους άνδρες. Έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους. Είναι εκείνοι οι τύποι, οι νάρκισσοι. Που είναι μια ζωή ντυμένοι στην πένα, περνούν τη μισή ζωή τους σηκώνοντας βάρη στα γυμναστήρια και χαζεύοντας τον κώλο της πρώτης γκόμενας που θα περάσει από μπροστά τους, που κοιτάζονται με τις ώρες στον καθρέφτη και κάνουν το μαλλί επιμελώς ατημέλητο. Ατού το αξύριστο look, για να δείχνουν bad boys. Έχουν στόχους. Να αγοράσουν ένα αμάξι, να πηδήξουν έναν Χ αριθμό από γκόμενες ως την ηλικία των 22, να πάνε και φέτος το καλοκαίρι σε κάποιο κοσμοπολίτικο νησί όπου θα κάνουν σεξ ως το πρωί και θα γίνουν τόσο τύφλα που θα ξεχάσουν μέχρι και το όνομά τους. Cool, έτσι; I don't think so. Όταν βρίσκονται με τους φίλους τους, αναλύουν για ώρες τις επιδόσεις τους και για το πως έριξαν εκείνη την γκόμενα που και καλά τους το έπαιζε δύσκολη, η μυξοπαρθένα να πούμε.
Ξέρετε τι; Οι τύποι αυτοί είναι γελοίοι. Αλλά δε ξέρω αν φταίνε αυτοί ή το γαμημένο το lifestyle και το glamour. Χρόνια τώρα η Ελλάδα ασχολείται με το ρούχο που φόρεσε η τελευταία γλάστρα της τηλεόρασης (κατά κανόνα ξανθιά, αν και παρατηρείται μία στροφή προς τις κοκκινομάλλες) και τα περιοδικά συμβουλεύουν γυναίκες & άντρες πως να γίνουν καλύτεροι στο σεξ, τι ρούχα να φορέσουν το χειμώνα, πως να γίνουν δημοφιλείς, σε ποιο club να πάνε και τι ποτό να πιούνε, πώς να φερθούνε στο πρώτο ραντεβού και αν πρέπει να φύγουν ή να μείνουν μετά το one night stand. Έχει χαθεί η ουσία, για τα καλά. Όλα ισοπεδώθηκαν. Δεν υπάρχουν αξίες, δεν υπάρχουν ιδανικά, οι συνομηλικοί μου δεν έχουν ανοίξει στη ζωή τους εξωσχολικό βιβλίο. Το μόνο που τους νοιάζει είναι το ''εγώ'' τους και γι'αυτούς μετράει το πως είσαι και όχι το ποιος είσαι.
Τώρα διασκέδαση είναι το club, τα μπουζούκια, το να γίνεσαι τύφλα, το να γυρνάς κάθε βράδυ με άλλον ή με άλλη. Διασκέδαση δεν είναι να μιλήσεις με έναν φίλο σου, γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους και αν έχουν είναι ''δήθεν'' και δεν τους μιλάνε ουσιαστικά. Η ποίηση δεν έχει πια για κανέναν σημασία, γιατί δεν υπάρχει πίστη στον έρωτα, τη φιλία, την πατρίδα ή σε ό,τιδήποτε. Δεν υπάρχει πίστη βασικά! Οι άνθρωποι αυτοί ποτέ δεν κάθισαν να παρατηρήσουν τα άστρα (εκτός αν μιλάμε για ζώδια), ποτέ δε θαύμασαν ένα λουλούδι και ποτέ δεν ονειρεύτηκαν αντικρίζοντας τη θάλασσα. Η συντροφικότητά είναι για αυτούς στην ουσία μία άγνωστη λέξη και η μοναξιά τους είναι πολύ βαθύτερη, τείνει να γίνεται αιώνια.
Δεν το παίζω ηθική και ούτε είμαι οπισθοδρομική. Έχω κάνει πολλές μαλακίες στη ζωή μου , αλλά τις έχω κόψει εδώ και χρόνια. ΕΤΣΙ ^ όμως ποτέ δεν καταδέχθηκα να γίνω. Και γι'αυτό είμαι περήφανη. Εγώ δεν χαράμισα τον εαυτό μου, δε γελοιοποιήθηκα και δεν είμαι μόνη μου. Γιατί έχω ανθρώπους , λίγους αλλά δεν έχει σημασία , που μπορώ να τους μιλάω και να τους δίνω ό,τι έχει η ψυχή μου. Και προφανώς δε θα προσπαθήσω να αλλάξω κανέναν. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις τους. Εύχομαι μόνο, όταν κάποτε ξυπνήσουν, να μη δυσκολευτούν πολύ να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Και ας νομίζουν τώρα πως είναι cool, πλήρεις και ότι εγώ ή άλλοι σαν εμένα λέμε μαλακίες. Θα καταλάβουν όλοι,αργά ή γρήγορα,ότι η ζωή έχει μεγάλη πλάκα κι είναι στην ουσία ένα παιχνίδι και όχι ένα κακόγουστο αστείο.
Βασικά σκέψεις από κάτι που έγινε σήμερα.