Εδώ και περίπου 4 χρόνια,έχει μπει στη ζωή μου ένας άνθρωπος,μια κοπέλα υπέροχη.Έχει σταθεί δίπλα μου περισσότερο από φίλη,κολλητή,αδερφή.Έχω βάσιμες υποψίες να τη θεωρώ ως την αδερφή ψυχή μου.Αναφέρομαι σε ένα υπέροχο πλάσμα,αξιαγάπητο,γλυκό,σε ΣΕΝΑ Αντιγόνη μου..Χωρίς να πολυλογώ,αυτή η κοπέλα δίνει πανελλαδικές φέτος και αναμφισβήτητα έχουμε περάσει κάποιες στιγμές εντάσεων,μέχρι που με τη συμπεριφορά μου φοβήθηκα πως θα τη χάσω.Όμως,δεν παύει να με εκπλήσσει,καθώς πρόσφατα της ζητήθηκε να γράψει στο μάθημα της έκθεσης μια παράγραφο με αναλογία για την τέχνη,κι εκείνη έγραψε το παρακάτω κείμενο,λέγοντάς μου ότι συνέκρινε την τέχνη με...εμένα!
Voila το κείμενο που με κανε να ξαναπιστέψω στη ΦΙΛΙΑ :
"Η τέχνη είναι σαν τη ζωή.Η ζωή είναι μια όμορφη κοπέλα,με μακριά μαύρα μαλλιά,εκφραστικά πράσινα μάτια και λευκό δέρμα.Η γοητεία της ασύγκριτη.Ο καθένας μπορεί να γοητευτεί απ' αυτήν.Το σώμα της είναι σα βιολί.Ο χαρακτήρας της μυστηριώδης,απρόσιτος,κυκλοθυμικός,εσωστρεφής.Η ψυχοσύνθεσή της δύσκολα ερμηνεύεται.Κάνει τον άνθρωπο δίπλα της χαρούμενο,αμέσως τον γεμίζει ευχάριστα συναισθήματα,άπλετη ευτυχία.Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί,όλοι θα την κοιτάξουν,θα τη θαυμάσουν,θα προσπαθήσουν με επιμονή να κατακτήσουν τις βαθιές σκέψεις της.Έτσι είναι η τέχνη,μια οπτασία,μια όαση στην έρημο ενός απολίτιστου πολιτισμού."
*Σ'ευχαριστώ,για όλα..
"But i'm holding you closer than most,cause you are my heaven"