Τον Αλέξη τον συνάντησα πριν από οκτώ χρόνια αλλά αρχίσαμε να κάνουμε παρέα πριν τέσσερα. Ήταν μια εποχή περίεργη για μένα και μέσα από πολλά καταφέραμε και γίναμε φίλοι. Δεν είχαμε ποτέ το θέμα του ''μη χαθούμε'' γιατί γνωρίζαμε και οι δυο πως κάτι τέτοιο ήταν αναπόφευκτο. Ωστόσο κάποτε και κάπως θα ξαναπέφταμε ο ένας πάνω στον άλλο, όπως και γίνεται πάντα. Ο Αλέξης είναι ένας αιώνιος έφηβος κι ένας άνθρωπος που απεχθάνεται και ξορκίζει τις δεσμεύσεις. Μια ζωή τον θυμάμαι να κυκλοφορεί και με διαφορετική κοπέλα κάθε βράδυ, να ξενυχτάει, να πίνει και να καπνίζει πολύ, να μη δίνεται σε κανέναν και να προτιμά το σεξ της μιας νύχτας. Δεν υποστήριζα τις κινήσεις του αλλά τον είχα αποδεχτεί γιατί απλώς έτσι ήταν.Εκείνος με αποκαλούσε μουχλιασμένη και καταπιεσμένη καθότι τότε σε σταθερή σχέση.
Σε κάποια φάση είχαμε χαθεί ξανά και δεν τον είχα αναζητήσει απορροφημένη καθώς ήμουν από την καθημερινότητα. Ώσπου μια μέρα πριν από 1 χρόνο μου έστειλε ένα μήνυμα. ''Ερωτεύτηκα! Πρέπει να σε δω!''. Βρεθήκαμε στο πάλαι ποτέ στέκι μας και βρήκα έναν Αλέξη αλλαγμένο και διαφορετικό. Ήταν ήρεμος, χαμογελαστός, ξεμέθυστος και χωρίς καμία άγνωστη να κάθεται στο πλάι του. Ξεκίνησε με την μία να μου μιλά για την κοπέλα που του πήρε τα μυαλά και του άλλαξε τη ζωή. Moυ την περιέγραψε ως ''όμορφη, σαγηνευτική, γοητευτική, έξυπνη, σαν να βγήκε από άλλη εποχή''. Με έπιασε νευρικό γέλιο από το σοκ. Για τον Αλέξη δεν υπήρχαν πια οι πολλές, υπήρχε μόνο η μία και μοναδική. Πρώτη φορά τον έβλεπα να έχει τη διάθεση να μοιραστεί, να δώσει, να αφεθεί, να αγαπήσει, να ζήσει ένα ρομαντικό love story. Κι εκείνος συνέχισε λέγοντας μου ότι της μίλησε για όσα νιώθει, υπήρξε η ανάλογη ανταπόκριση και ότι πια είναι μαζί. Εγώ κοίταζα τον νέο Αλέξη με καχυποψία και τόλμησα να τον ρωτήσω αν θα αντέξει την μονογαμία. Και μου απάντησε πολύ φυσικά πως ναι βέβαια αφού είναι ερωτευμένος.
Συγκεκριμένα μου είπε ''Θα της δώσω ό,τι έχω! Δε θα την πληγώσω ποτέ, θα ζήσουμε μαζί τα πιο όμορφα που γίνεται να υπάρξουν. Και αυτό γιατί αυτή η κοπέλα με έκανε να δω αλλιώς την όλη φάση, μου άλλαξε τη ζωή, με έκανε να πιστέψω στον έρωτα'' Εγώ είχα τις ενστάσεις μου και του τις είπα. ''Ένα χρόνο πάνω-κάτω θα κάτσεις μαζί της...στάνταρ! Δεν αλλάζει ο άνθρωπος αγάπη μου!'' Είχα και την προσωπική πείρα- ας όψεται το τότε αίσθημα και ο χαρακτήρας του που έφερνε πολύ στου Αλέξη. Εκείνος δεν με πίστεψε και μου είπε ''Αλλάζει ρε Βασούλα! Να, εγώ άλλαξα! Όσο για τα πολιτικά...θα τα αφήσω λίγο κατά μέρους!'' Εκεί έμεινα κάγκελο και τον κοίταξα λες και μου'χωσε χαστούκι. Ο Αλέξης ήταν ορκισμένος αριστερός. Βιάστηκε να μου εξηγήσει πως η κοπέλα του δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με τα πολιτικά κι εκείνος δε θ'άφηνε κάτι τέτοιο να μπει ανάμεσά τους. Sο, θα ξύριζε τα μούσια, θα πέταγε τα μαύρα, θα άφηνε και τα προπαγανδίστικα βιβλία στην άκρη. Εκεί ξεροκατάπια. Η ιδεολογία του ήταν η μισή του ζωή καλώς ή κακώς. Αλλά δεν είπα τίποτα, σε τέτοιες περιπτώσεις καλύτερα να μην μιλάει κανείς.
Από κει και πέρα ξαναχαθήκαμε κι εγώ δεν ανησυχούσα πιστεύοντας πως αφού δεν επικοινωνούσε, αυτό σήμαινε ότι ήταν καλά. Ώσπου τον Ιούλιο έλαβα ένα άλλο μήνυμά του που έλεγε ''Καλά μου τα'λεγες! Είμαι στο γνωστό και θα σε περιμένω.'' Όταν έφτασα, είδα -ευτυχώς- τον Αλέξη που ξέρω. Αξύριστος, με βλέμμα σκοτεινό και ήδη μεθυσμένος. Τον ρώτησα τι έγινε. ''ΑΙΣΧΟΣ!'' δήλωσε οργισμένος. ''Αυτό δεν ήταν σχέση, ήταν δεκατρείς μήνες κόλασης!'', συνέχισε. Ζήτησα να μάθω τις λεπτομέρειες. Και μου είπε, ''Τούτο σου λέω μόνο! Καταπιέστηκα, συμβιβάστηκα, ξενέρωσα και της το εδήλωσα... ''bella ciao!''. ''
Κι άρχισε να μου περιγράφει με το γνωστό του τραγικό τρόπο μία σχέση μάλλον κανονική με τα καλά της και τα κακά της. Μέσω των περιγράφων του φρόντισε ο ίδιος να βγει λάδι μιλώντας μου για μια κοπέλα ζηλιάρα (όχι κι εντελώς άδικα κατ εμέ) , καταπιεστική, έντονα συναισθηματική κι εντελώς μονογαμική. Τον ρώτησα τι απέγινε ο τρελός έρωτας και μου είπε πως του πέρασε πολύ γρήγορα τελικά διότι τον έπρηξε με την μιζέρια και το συναισθηματισμό της. Από ένα σημείο κι έπειτα δεν ήθελε ούτε καν να την αγγίζει. Και τέτοιες καταστάσεις είναι μάλλον μονόδρομος. Γελάω ακόμα με το ύφος του όταν μου'λεγε ''Ρε έλεγε ότι μ'αγαπάει...το πιστεύεις; Το διανοείσαι δηλαδή; Κι εγώ δεν ήξερα τι να πω και κοιτούσα σαν τον μαλάκα. Αλλά τι να'λεγα; Αφού δεν ένιωθα τίποτα παρόμοιο...μάλλον κάτι σε αδιαφορία είχα εγώ μέσα μου γι'αυτή.'' Όταν έμαθε ότι χώρισα εγώ , το καταχάρηκε. ''Επιτέλους ελευθερώθηκες! Θα πιω σ'αυτό!'', μου είπε. Κι έπειτα...''Εγώ είμαι ο Αλέξης, ο ένας και μοναδικός. Ο αριστερός, ο πολυγαμικός , ο κάφρος. Και δεν αλλάζω!'' Έπειτα στάμπαρε μια κοκκινομάλλα στο απέναντι τραπέζι και αφού μου ζήτησε την άδεια έφυγε μαζί της. 'Ενας Αλέξης αλώβητος σαν να μην μεσολάβησε ένας χρόνος σταθερής σχέσης ή τέλος πάντων... ένας χρόνος κόλασης.
Μάλλον δε φταίει μόνο η κοπέλα όσο καταπιεστική μπορεί και να ήταν. Ο Αλέξης δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο. Εκείνος είναι ακόμα ένα παιδί που απέχει πολύ από την ενηλικίωσή του. Δεν έμαθε ποτέ να δίνει, ξέρει όμως να παίρνει. Και του αρέσει να παίζει με τα συναισθήματα των άλλων, το βρίσκει ακόμα και σήμερα διασκεδαστικό. Και δεν τον νοιάζει αν χαραμίζει τον εαυτό του, ούτε που το καταλαβαίνει. Του αρκεί που εκτονώνεται έτσι κι έτσι η όποια ανασφάλειά του και που νιώθει την προσοχή διαφόρων κορασίδων στραμμένη πάνω του. Όταν μεγαλώσει λιγάκι κι ερωτευτεί πραγματικά και δοθεί σ'αυτό το αίσθημα, τότε θα καταλάβει το νόημα όσων συζητούσαμε κάποτε επί ώρες. Ούτως ή άλλως ο έρωτας ποτέ δεν κρατάει για πάντα. Η ουσία κρύβεται στην αγάπη κι εκεί έχει το κώλυμα ο Αλέξης. Μωρό μου ελπίζω να ξεπεράσεις την εφηβεία σου πριν από τα 30.
Και δε θα με παρεξηγήσει γιατί ξέρει ότι τον αγαπάω και τα γράφω όλα αυτά ξέροντας πως θα τα διαβάσει.
Αφιερωμένο το τραγούδι σ'αυτόν γιατί ξέρω πόσο το αγαπάει και τι ακριβώς του θυμίζει.