Γαμημένη εποχή. Τη μισώ και την αγαπώ ταυτόχρονα. Τους λέω ότι λατρεύω το χειμώνα, με λένε τρελή, μελαγχολική κλπ κλπ. Τους λέω πως ο χειμώνας έχει αρετές αξιολάτρευτες με το κρύο του, τα υπέροχα παλτό, τις ζεστές σοκολάτες στις καφετέριες με τζάκι, τις πανεπιστημιακές παρέες σε πλήρη έξαρση, χωρίς ενοχλητικά έντομα, χωρίς αυτή τη θανατηφόρα ζέστη, χωρίς τη βαρεμάρα και την ατέλειωτη ραστώνη του καλοκαιριού....
Με λένε ηλίθια, μου λένε πως δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τα καλοκαιρινά μπάνια, τα ανοιχτά club, τις διακοπές σε νησιά!!!
Οκ, ό,τι πείτε. Μπορείτε όμως να με αφήσετε ήσυχη στη χειμερινή μου κατάθλιψη; (που δεν είναι καθόλου κατάθλιψη γιατί το χειμώνα περνάω τέλεια) Μπορείτε να με αφήσετε να πηγαίνω εκδρομές σε καταφύγια, σε γραφικά χωριουδάκια, σε βουνά και σε ποτάμια, να απολαμβάνω τη χειμωνιάτικη Ευρώπη με τα όλα της, να πίνω ζεστό, Κυριακάτικο καφέ στο σαλόνι μου, διαβάζοντας εφημερίδα και βλέποντας το γλυκό, κρύο χειμωνιάτικο ουρανό;
Μου επιτρέπετε να ζήσω τη ζωή μου έξω από τα γαμημένα στερεότυπά σας που μου φέρνουν αηδία;
Εύχομαι ο κόσμος να ήταν λίγο πιο ανοιχτόμυαλος, να σκεφτόταν έξω από τα καθιερωμένα, να ξέφευγε απ'τα κλισέ που μας πάνε πίσω.
Εύχομαι ο κόσμος να μην έβλεπε το μαύρο των μαλλιών μου, το πράσινο των ματιών μου βγάζοντας ηλίθια συμπεράσματα, αλλά να έβλεπαν και λίγο πιο πέρα. (Αυτά που λέω δεν αφορούν τους φίλους μου, που ξέρουν ποια είμαι, δεν αφορούν τις φάσεις αυτοσαρκασμού μου και δεν αφορούν όλους αυτούς που ψάχνουν και ψάχνονται. )
Τέλος, εύχομαι να έρθει γρήγορα ο χειμώνας....