Σταμάτα να με σταυρώνεις.
Ζω πίσω από τις λέξεις μου γιατί δε μπορώ ν' αντιμετωπίσω τις εναλλαγές των σκέψεών μου. Οι διαθέσεις μου αλλάζουν χρώματα όπως ο ουρανός τη χαραυγή. Όσο όμορφο κι αν ακούγεται, όταν το βιώνεις, διαφέρει..
Θα γινόμουν ένα πιο υγιές πλάσμα αν με μεγάλωνες με χάδια αληθινά κι όχι καταναγκαστική αγάπη.
Κι όσους κερδίζω μονάχη μου απόψε, όλοι άχαροι μου μοιάζουν. Δε μπορώ κανέναν να συνηθίσω. Που να πάρει ο διάολος, πονάνε οι τρύπες στις παλάμες..
Κοίτα με που σου 'μοιασα και τώρα θέλω ν' αλλάξω.
Δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ γιατί συνήθισα εσένα.
Μίσησα τους αριθμούς γιατί έπρεπε ν' αγαπώ κείνον που μου τους έμαθε.
Κι αδιαφορώ για κείνον που μου τους έμαθε γιατί αγαπά τους αριθμούς.
Τα νευρικά μου κύτταρα έμαθαν να μη σαλεύουν στη ματιά των δικών σου αλλοπαρμένων.
Κι αν έγινα ήρεμο παιδί, περίεργο, είναι γιατί ψάχνω σιωπηλά τις αιτίες μου και βασανίζομαι στη φυλακή μου ενώ έχω καταπιεί το κλειδί της από πείσμα. Στην όψη μοιάζω όμορφη, όχι στη σκέψη, είμαι τέρας.
Κι αν ωρίμασα απότομα και το 'χεις κάνει ζωγραφιά στα χείλη σου, ποτέ μην το ξεχάσω, δε με νοιάζει, δε δακρύζω, δεν αντιδρώ στο κάλεσμά σου.
Κι αν έχασα πολλά, κι αν γέρασα νωρίτερα καμιά εικοσαριά χρονάκια, πίσω δε θέλω να γυρίσω.
Εσύ με σταυρώνεις όπως και να 'χει.
Λέξη δε θα πάρεις απ' τα χείλη μου, σταγόνα από τα μάτια μου.
Κι αν απογοητεύτηκες για το ένστικτο το πατρικό σου, δε θα 'μαι κει να σου κρατήσω το χέρι. Μίσος δεν κρατώ, κρατώ παράπονο. Παιδικό.
Ο καρπός σου άλλαξε χώμα για να γίνει "πατέρας".
Κι αν τελικά δεν προσπαθήσω τίποτε ν' αλλάξει, είναι γιατί φοβάμαι την αποτυχία.
Μη με σταυρώσεις φοβάμαι..