Καλησπέρα καλησπέρα!
Έχω χαθεί λιγάκι,το ξέρω.Συνέβησαν όμως αρκετά στο διάστημα αυτό και δεν είχα τον κατάλληλο χρόνο & έμπνευση για να γράψω.Παρακάτω παραθέτω τα νέα και τις σκέψεις που μεσολάβησαν τον τελευταίο καιρό στην κατά τ'άλλα βαρετή ζωή μου.
Καταρχάς...ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα! Βασικά, όχι σε ΟΛΟΥΣ και βασικά όχι τα καλύτερα. Μονάχα η υγεία φτάνει. Τα άλλα τα παλεύουμε και μόνοι μας. Γιορτινό mood ΚΑΙ φέτος δεεεεν αισθάνθηκα,κυρίως γιατί δεν πρόλαβα ακόμη να δω το home alone. Επίσης γιατί η επικρατούσα κατάσταση εις την οικία μου δεν είναι και η ιδανικότερη για xmas spirit.
Στις 12 του μηνός κατέβηκα Γιάννενα, να επισκεφτώ την κολλητή , και όπως ήταν αναμενόμενο πέρασα κάτι παρακάτω από τέλεια. -Λέω "παρακάτω" ,καθώς λίγο οι γκαντεμοσυνθήκες που προέκυψαν πριν και κατά τη διάρκεια, λίγο το σκεπτικό ότι θα πρέπει να επιστρέψω σε κάποια φάση και λίγο η γνώση των όσων είχα να κάνω μετά την επιστροφή,ε,όσο να πεις κατευνάζουν τη διάθεση.- Παρ' όλα αυτά, γνώρισα νέα πρόσωπα,τα οποία τα κατασυμπάθησα (πράγμα σπάνιο για μένα) και τα οποία με έκαναν εν αγνοία τους να ξεφύγω λίγο από τα τεκταινόμενα στη μίζερη ζωοούλα μου. Θα σας ξαναδώ σύντομα μορφάρες μου..σύντομα!
Χμμ τί άλλα..για να δούμε..! Α! Ναι! Πρέπει σιγά σιγά να αποχαιρετάω την πολυαγαπημένη μου Θεσσαλονίκη. Αυτή την πόλη την ερωτεύτηκα, όσο κι αν δεν την έχω ζήσει καθόλου όπως θα ήθελα και κυρίως όπως θα της άξιζε! Υπάρχουν όμως θέματα άλυτα, πιο δυσλειτουργικά και από την υποθετική σχέση Παπαρήγας-Μιχαλολιάκου (πιάσαμε και τα πολιτικά τώρα,κατάλαβες που φτάσαμε?) στον ενδοοικογενειακό μου βίο ,ο οποίος έχει γίνει αβίωτος.Και όχι, προκατειλημμένε αναγνώστα, δεν έχω πρόβλημα με το χαρτζιλίκι μου -γιατί πολύ απλά ΔΕΝ έχω χαρτζιλίκι- , ούτε με την παραβίαση της προσωπικής μου ελευθερίας από υπερπροστατευτικούς γονείς -ΟΥΤΕ ελευθερία έχω , "γονείς" πάλι..παίζεται! - ...!! Είναι κάτι πολύ βαθύτερο, ουσιότερο και σημαντικότερο από αυτά, αλλά που να εξηγώ τώρα. Θα ξημερώσουμε, θα καταλήξουμε στο ότι "έχεις δίκιο Βασάκι ,αλλά..." και με το που ακούσω αυτό το "αλλά" το οποίο έχει μαγικές ιδιότητες πνιγμού του δικαίου μου, θα βυθιστώ ακόμα περισσότερο στην πεισματική απελπισία (ή στο απελπισμένο πείσμα, ανάλογα τα κέφια) ! Γι'αυτό σε λέω φίλη μου, άστο να πάει στο διάολο. Θα ξεκινήσω απ το μηδέν,αλλά θα τη βρω την άκρη,και κυρίως αυτό που ποθώ σχεδόν 20 χρόνια τώρα..i believe it's something called "redemption" !
Τέλος, θέλω να πω κάτι σε έναν από τους ομορφότερους (εξωτερικά και κυρίως ψυχικά) ανθρώπους , τον οποίο είχα , έχω και θα έχω την τιμή και τη χαρά που γνώρισα πριν λίγα χρόνια σε ένα θρανίο... :
Κάποτε μου είχες πει πως απορείς που λένε εσένα "δυνατή" , και πως θα 'πρεπε να τους γνωρίσεις εμένα. Πίστεψέ με, αν βρισκόμουν στην κατάσταση και την καθημερινότητα την οποία έχεις αναγκαστεί τόσο βίαια να αντιμετωπίζεις εδώ και 2+ χρόνια, δε θα τα 'βγαζα πέρα, ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ! Μπορεί να μη στο λέω συχνά , όμως είμαι πολύ περήφανη για σένα και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που σε έχει στη ζωή του. Απλά,χωρίς πρόθεση να συγκινηθείς,και κυρίως ειλικρινά. Ξέρεις εσύ εξάλλου...
Καλό ξημέρωμα λοιπόν.