Χρονικό πλαίσιο: Λίγο μετά την καταστροφή του κόσμου
Πρωταγωνιστές: Εσύ & Εκείνη
-Τί έγινε;
-Φαίνεται πως είμαστε οι μόνοι επιζήσαντες.
-Και μετά απ' όλη αυτήν την καταστροφή εγώ ξέμεινα μαζί σου;
-Δεν ξέρω εάν το γνωρίζεις, αλλά ούτε γω χαίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτό!
-Συνειδητοποιείς ότι έχασα τους πάντες γαμώτο;
-Δεν είσαι η μόνη!
-Δε με νοιάζει για σένα, πάω να πεθάνω.
-Καλή τύχη.
-Δε θα με σταματήσεις;
-Έχω λόγο;
-Απλό, γνήσιο, ανθρωπιστικό ενδιαφέρον ίσως;
-Βλέπεις κανέναν άνθρωπο τριγύρω;
-Δε νομίζω πως είναι η κατάλληλη ώρα για ειρωνεία.
-Αν όχι τώρα,πότε;
-Αυτό να μου πεις..
...
-Είχες αφήσει μια αυτοκτονία στη μέση,αν θυμάμαι καλά.
-Τόσο πολύ βιάζεσαι να με ξεφορτωθείς;
-Το ίδιο θα ρωτούσα για σένα πριν.
-Συγνώμη που δεν έχω όρεξη να μείνω σε έναν ΑΔΕΙΟ πλανήτη!
-Σε συγχωρώ.
-Κόψε το υφάκι.
-Οκ! Μα σκέψου πόσα μπορείς να κάνεις, πριν πας να πεθάνεις.
-Σαν τί δηλαδή;
-Να διαβάσεις όσα βιβλία θες με την ησυχία σου, να φας σα να μην υπάρχει αύριο, να χορέψεις γυμνή στη θάλασσα χωρίς να σε δει κανένας. Ένας ολόκληρος πλανήτης δικός σου, κυριολεκτικά!
-Πάντα αγαπούσα τη μοναξιά, αλλά ποτέ δεν τη φανταζόμουν έτσι..
-Το ξέρω, σε νιώθω.
...
-Πώς καταντήσαμε έτσι;
-Δεν είμαι επιστήμονας, δεν έχω απάντηση.
-Όχι ο πλανήτης ηλίθια! Εμείς οι δύο!
-Ούτε σ' αυτό έχω απάντηση.
-Νομίζω πως μπορείς να επικεντρωθείς σε μένα -μιας και δεν υπάρχει ψυχή γύρω- και να μου δώσεις μια απάντηση.
-Και γιατί δεν το κάνεις εσύ;
-Εγώ ρώτησα πρώτη!
-Κι όμως, μόλις μου έδωσες την απάντηση.
-Τί εννοείς;
-Γιατί μ' εκνευρίζεις, όπως έκανες τότε!
...
-Τί σκοπεύεις να κάνεις;
-Προς το παρόν να τελειώσω ένα βιβλίο που ΔΕ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ
-Γενικά εννοώ..
-Σκέφτομαι να εξερευνήσω τον κόσμο όσο προλαβαίνω.
-Και μετά;
-Όλο και κάτι θα βρεθεί.
-Κάτι; Όχι "κάποιος" ;
-Βλέπεις να υπάρχει κανένας εδώ;
-Εγώ.
-Τί να σε κάνω εσένα;
...
-Βαριέμαι!
-Και εγώ τί να κάνω;
-Τίποτα! Το βρήκα! Θα σου κάνω δείπνο!
-Κοίτα, το ότι επιβίωσα αυτό, δε σημαίνει πως θα επιβιώσω και απ' τη μαγειρική σου!
-Θες να μαγειρέψεις εσύ τότε;
-Naaaaah...!
-Ωραία, σκάσε και περίμενε να φτιάξω δείπνο!
...
-Παραδόξως δε νιώθω άσχημα, μάλλον θα μεταλλάχθηκα σε κάτι άτρωτο!
-Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι έκανα κάτι καλά;
-Whateva..
-Όχι! Θέλω να το πεις!
-Γιατί σου είναι τόσο απαραίτητη η έγκρισή μου;
-Γιατί είσαι η μόνη που μου απέμεινε!
-"Σου" ;
-Σε έχω ανάγκη, και εσύ με έχεις, αλλιώς δε θα ήσουν εδώ!
-Μπορεί να σε είχα κάποτε, αλλά μην ξεγελιέσαι, τώρα δε μου είσαι τίποτα!
...
-Τόσο πολύ σε πλήγωσα με τον τρόπο που σου φέρθηκα τότε;
-Δεν είναι τόσο η πληγή, όσο το απωθημένο.
-Ποιο απωθημένο;
-Όλο! Εσύ! Το ότι με έκανες να σου ανοίξω τα τείχη της ψυχής μου και μετά τα γκρέμισες.
-Συγνώμη..
-Δεν αρκεί.
-Το ξέρω..
-Άστο, δε γουστάρω να συνεχίσω αυτήν τη συζήτηση. Ούτως ή άλλως αύριο θα φύγω. Δε θα με ξαναδείς.
-Αυτό είναι απειλή ή υπόσχεση;
-Πάρ' το όπως θες.
-Συγνώμη..
-Καληνύχτα.
...
-Θα μου κάνεις παρέα απόψε;
-Η παρέα θα περιέχει αλκοόλ;
-Φυσικά!
-Θα καθήσω τότε. Αλλά με μια προυπόθεση.
-Δεκτή.
-Από πότε δέχεσαι τους όρους των άλλων τόσο εύκολα;
-Από τώρα, και μόνο τους δικούς σου.
-Μα δεν πρόλαβα να πω τίποτα.
-Πες μου.
-Κομμένη η ψυχανάλυση για το παρελθόν.
-Δεκτό.
...
-Θέλω τόσο πολύ να κάνω κάτι, όμως φοβάμαι.
-Τί φοβάσαι;
-Ότι δε θα σε ξαναδώ, ότι δε θα μου ξαναμιλήσεις.
-Αυτό είναι αναπόφευκτο. Τί θέλεις να κάνεις;
-Να σε φιλήσω.
-Κάν'το.
...
-Ώστε αλήθεια φεύγεις;
-Προφανώς.
-Δεν άλλαξε κάτι μετά το χθεσινό;
-Το μόνο που έγινε χθες είναι πως απελευθερώθηκα από τον τελευταίο δαίμονα που είχε παγιδευτεί μέσα μου.
-Κι αυτός ο δαίμονας είμαι εγώ;
-Όχι ακριβώς, πάντως είχε τη μορφή σου.
-Να προσέχεις.
-Θα το κάνω.
-Θα σε ξαναδώ κάποτε;
-Μπορεί.
-Αυτό είναι απειλή ή υπόσχεση;
-Πάρ' το όπως θες μάτια μου!
...
The End.