Μελαγχολικό το blog μου? Πως σου πέρασε αυτό απ' το μυαλό?
Για να βάλω μια τελεία και σ' αυτό το θέμα θα σου πω κάτι.
Και γύρνα μου την πλάτη μετά αν θέλεις...
Μελαγχολικό το blog μου? Μα γιατί? Αφού έτσι κι αλλιώς εγώ...
...δεν πληγώνομαι ποτέ. Έχω μια καρδιά από πέτρα, το θυμάσαι? Το ένιωσες?
...δεν είμαι καθόλου ευαίσθητη. "Γιατί δακρύζω τότε?", μου λες. Γιατί... μπαίνει τόσο συχνά σκόνη στα μάτια μου.
...δεν ερωτεύομαι ποτέ. Μην κοιτάς που γράφω ερωτικά μερικές φορές. Για να ικανοποιήσω τον σάπιο εγωισμό μου το κάνω.
...δεν με ενοχλεί που δεν με εμπιστεύεσαι ποτέ. Έτσι κι αλλιώς είμαι μικρή. Πως να με εμπιστευτείς? Έχεις δίκιο.
...δεν με πειράζει το χάος του μυαλού μου. Δε σκέφτομαι ποτέ τα παιδάκια που πεινάνε. Άλλωστε εγώ έχω να φάω. Τι να με αγγίξει απ' όλα αυτά?
...δεν με πειράζει που έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση. Άλλωστε τόσος εγωισμός υπάρχει στον κόσμο. Ένας λιγότερος.
...δεν με πειράζει που μ' ενοχλεί το φως, που ζω στο σκοτάδι.
...δεν με πειράζει που δεν μαγεύεσαι απ' όσα μαγεύομαι εγώ. Άλλωστε όλα αυτά είναι μαλακίες. Έτσι δεν μου έμαθαν? Τα λεφτά να βγαίνουν και τα αισθήματα αγοράζονται κιόλας.
...δεν με πειράζει που νιώθω ότι δεν ταιριάζουμε. Τι κι αν δεν έχουμε τα ίδια ιδανικά και συναισθήματα? Άλλωστε ταιριάζουμε σε κάτι, ε? Στο κρεβάτι. Ε?
...δεν με πειράζει που νιώθω ότι δεν ταιριάζω στον κόσμο αυτό. Άλλωστε έχω εσένα κι είμαι ευτυχισμένη, ε? Δεν είμαι?
...δεν με πειράζει που σου φαίνονται αλλόκοτα τα συναισθήματά μου.
...δεν με πειράζει που λες ότι σ' αρέσει το χαμόγελό μου. Λες γι' αυτό τώρα τελευταία να χαμογελάω σπάνια?
...δεν με πειράζει η ζήλια το κόσμου.
...δεν με πειράζει η κακία του.
...δεν με πειράζει που κάνω συνέχεια λάθη και που δε βάζω ποτέ μυαλό.
...δεν με πειράζει που μου λείπει η αγάπη. Η αληθινή αγάπη ε...
...δεν με πειράζει που μου λείπει ο έρωτας. Ο αληθινός έρωτας ε...
...δεν με πειράζει που πιστεύεις πως είμαι παράξενη.
...δεν με πειράζει που είμαι των άκρων.
...δεν με πειράζει που μου λες να μην πιστεύω στα όνειρα.
...δεν με πειράζει που λες να γυρίσω πίσω στην πραγματικότητα.
...δεν με πειράζει που η φωτιά που καίει στα στήθια μου κοντεύει να σβήσει.
...δεν με πειράζει που το πάθος μου εξαντλείται.
...δεν με πειράζει που ο κόσμος έχει αλλάξει.
...δεν με πειράζει που εγώ μένω ίδια κι απαράλλακτη σ' όλα αυτά.
...δεν με πειράζει που απογοητεύομαι συνέχεια.
...δεν με πειράζει που γράφω συνέχεια μελαγχολικά.
...δεν με πειράζει που δεν κατάγομαι από εύπορη οικογένεια.
...δεν με πειράζει που από παιδί πληγώνομαι.
...δεν με πειράζει που αν και πληγώνομαι γελάω συνέχεια.
...δεν με πειράζει που εξωτερικά γελάω αλλά εσωτερικά δακρύζω. Ω, ρε μια μάσκα..
...δεν με πειράζει που μπορεί να είμαι ο πιο ήρεμος άνθρωπος του κόσμου αυτή την στιγμή, ενώ την επόμενη μπορεί να βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο από τα νεύρα.
...δεν με πειράζει αν δε γουστάρεις το γράψιμό μου. Άλλωστε υπάρχουν άλλοι τόσοι που δεν το γουστάρουν.
...δεν με πειράζει που παραπονιέμαι συνέχεια και γκρινιάζεις γι΄αυτό. Στο χαρτί το κάνω μόνο έτσι κι αλλιώς.
...δεν με πειράζει που μου λείπουν τόσα πολλά. Σε σχέση με άλλους ανθρώπους ίσως να είναι λίγα.
...δεν με πειράζει αν δεν έχουν συνοχή όλα αυτά που γράφω. Ποιος νοιάζεται άλλωστε?
...δεν με πειράζει τίποτα, κατάλαβέ το...
Γιατί λοιπόν να γράφω μελαγχολικά? Βλέπεις? Όλα είναι όμορφα. Είμαι ευτυχισμένη ρε.
Κι ας είμαι μαζί σου.
Τώρα εσύ πιστεύεις ότι εγώ τα πιστεύω όλα αυτά? Με ξέρεις καλά λοιπόν..
Μην κοιτάς δεξιά κι αριστερά . Ναι. Σε σένα μιλώ ΖΩΗ κι ας μη με διαβάζεις ποτέ...