Καλησπέρα καλησπέρα!
Τι μου κάνετε; Ξέρω, σκατά. Η πολιτική κατάσταση της χώρας έχει ξεφύγει ολίγον και είναι όλοι στο πόδι. Το τί θα γίνει εν τέλει, άγνωστο. Από παντού βλέπω/ακούω απόψεις διαφορετικές και περίπλοκες και ώρες ώρες εκνευρίζομαι με τα μυαλά που κουβαλάνε κάποιοι - ακόμη και συνομήλικοί μου. Το καλό είναι ότι επιτέλους θα δοθεί η ευκαιρία στο λαό ν'αποφασίσει τη μοίρα του, αν και είναι λίγο δώρο-άδωρο, μιας και η ισορροπίες είναι αρκετά λεπτές και δυσδιάκριτες· ό,τι και να αποφασιστεί τελικώς θα είναι δύσκολο στην πραγμάτωσή του. Προσωπικά, λόγω κάποιων πρακτικών δυσκολιών, δε θα μπορέσω να δώσω το παρόν στο δημοψήφισμα, αλλά εάν πήγαινα, μάλλον θα έλεγα "όχι". Είναι που είμαι λιγάκι αντιδραστική και καχύποπτη, οπότε για να θέλουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να πούμε "ναι" ως λαός, κάποιο λάκκο έχει η φάβα που λένε. Προφανώς και παίζουν απίστευτα συμφέροντα από πίσω, τα οποία τα μοιράζονταν τόσα χρόνια εκείνοι με τους δικούς μας τους μάγκες (οι οποίοι αυτή τη στιγμή έχουν ταράξει στην προπαγάνδα το λαό) , και ήρθε ο τσίφτης ο Αλέξης και τους τα χάλασε. Ότι και καλά ο Γιούνκερ (στο λαιμό μου κάθεται αυτός) νοιάζεται για την Ψωροκώσταινα, ΑΣΕ ΜΑΣ ΚΟΥΚΛΙΤΣΕ ΜΟΥ.
Σε άλλα νέα, όλα επίσης σκατά, μη χαλάσει το σερί. Η εξεταστική τελείωσε και πάμε αισίως για Σεπτέμβρη. Δεν έχει σημασία όμως γιατί μου έχω εμπιστοσύνη σ'αυτό και το ξενύχτι δεν πάει χαμένο. Και επίσης, yolo. Πάντως πάνω που πήγα να πάρω μια ανάσα, τσουπ. Όλα κατέρρευσαν. Πήγα που λες να βρω δουλειά, ψιλο-στρωμένη, αλλά και πάλι, για πρώτη φορά ένα άγχος το 'χεις. Όλα ωραία και καλά μέχρι εδώ. Έλα όμως που τη Δευτέρα που ήταν να πάω να με προσλάβουν επίσημα, μου λένε "έλα από βδομάδα, η κατάσταση είναι κάπως" . Ναι κυρίες και κύριοι, μπορώ πλέον να το πω. Μια φορά αξιώθηκα εγώ να δουλέψω και γονάτισε η οικονομία της χώρας. Γενικά, απ'το Γενάρη και μετά δεν με πάει με την καμία. Σύμπαν, Δία, Αφροδίτη και λοιποί θεοί/πλανήτες : ΓΑΜΙΕΣΤΕ. Anyways, πάμε πάλι. Τελευταία έχω παρατηρήσει και το άλλο το κουφό. Έρχονται κάτι παλιά αισθήματα (βασικά ούτε καν, απλά κρεβάτια) και έχουν την απαίτηση να με βρουν το ίδιο με όταν με αφήσαν. Δηλαδή κάτσε ρε φιλαράκι, μας γράφεις στα τέτοια σου τόσο καιρό και τώρα θες να το πιάσουμε από 'κει που τ'αφήσαμε; Ούτε καν. Βασικά αν με διάβαζε εδώ, θα 'ταν πιο εύκολο, γιατί θα καταλάβαινε ξεκάθαρα ότι έχω ξενερώσει με την πάρτη του. Αλλά επειδή δεν, οφείλω να ασχοληθώ ΚΑΙ με αυτό.
*Ας χαλαρώσουμε*
Τώρα που είπα αίσθημα πάντως, να σημειώσω πως είναι περίεργο να ζω στη φάση του "σε ξεπέρασα" . Δηλαδή, δεν είμαι πλέον ερωτευμένη, και δεν το 'χω συνηθήσει. Εξάλλου, αυτό ήταν Το Αίσθημα. Όμως, επειδή ως εμπειρία ήταν αρκετά ψυχοφθόρα, είμαι σε θέση να μπορώ να πω πως, εφόσον επιβίωσα απ' αυτό, όλα καλά. Το τραγελαφικό της υπόθεσης εδώ είναι πως παρ' όλο που αποφάσισα να 'μαι off the market για ένα διάστημα να ησυχάσω, ξαφνικά διαπιστώνω πως οι πειρασμοί είναι πολλοί ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ. Αχ και βαχ και ξαναβάχ. Τέλος πάντων, αυτά τα νέα μου. Όχι ότι ρώτησε κανείς αλλά ας όψεται. Απ' το να μιλάω μόνη, καλύτερα να τα γράφω.
Όπως και να χει, άλλο με απασχολεί. Συνειδητοποίησα πόσο πολύ γουστάρω τον κυνισμό. Είναι η μεγάλη θάλασσα που κρύβει μέσα της τις λίμνες της ειρωνείας, του σαρκασμού, της σάτιρας κλπ. Ένας κυνικός άνθρωπος είναι ένας ωμός ρεαλιστής. Το παράδοξο είναι πως αν κάποιος γίνει κυνικός οι άλλοι τον επικρίνουν, χωρίς να καταλαβαίνουν πως ολόκληρη η κοινωνία μας έχει γίνει σε ένα βαθμό τέτοια. Στην ουσία είναι το χιούμορ, με κακή διάθεση, καθώς μέσα σε κάθε κυνικό άτομο υπάρχει ένας απογοητευμένος ιδεαλιστής. Ναι, είναι ωραίο να βλέπεις τη θετική πλευρά της ζωής, αλλά οφείλεις να 'σαι αρκετά ρεαλιστής ώστε να να ξέρεις ότι η ζωή είναι πιο περίπλοκη. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου ένα παιδάκι της Αφρικής πεινάει και εμείς του δωρίζουμε το παλιό μας μπλουζάκι "I hate Mondays" . Επομένως είναι φυσικό να υπάρχει ένας μηχανισμός άμυνας απέναντι σε όλη αυτήν τη σκληρότητα. Φαντάζεσαι έναν κόσμο να 'ναι φουλ στους ευαίσθητους; Σ' αυτούς που στεναχωριούνται και κλαίνε και οδύρονται για το καθετί που συμβαίνει γύρω τους. Θα πνιγόμασταν στο δάκρυ και τίποτα δε θ' άλλαζε. Σήμερα κυνικός χαρακτηρίζεται ένας άνθρωπος που έχει ξεπεράσει τα όρια της ειρωνείας και έχει γίνει αδιάλλακτα σκληρός, πικρός και αρνητικός προς τους άλλους και τη ζωή. (Η αλήθεια είναι πως ο ωμός κυνισμός σε υπερβολικό βαθμό δηλώνει ψυχικό νόσημα, αλλά δεν είμαι ψυχολόγος για να το ερευνήσω) . Μια μικρή όμως δόση υγιούς κυνισμού αποτελεί μια καλή ασπίδα ενάντια στο πουτανάκι που λέμε ζωή. Ο Wilde είπε πως "ο κυνισμός συνίσταται στο να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι".
Ιστορικά, αυτό προέκυψε απ' τη φιλοσοφική σχολή των Κυνικών, οι οποίοι βίωναν και υπεδείκνυαν την απαξίωση του πολιτισμού, των συμβάσεων, των αρχών και των θεσμών της κοινωνίας, της ιδιοκτησίας και της προόδου, διότι θεωρούσαν πως αυτά απομάκρυναν τον άνθρωπο απ' την Αλήθεια, το βαθύτερο Είναι του. Στην ουσία ήταν ένα αναρχικό κίνημα και κοινώς τα γράφαν όλα στα τέτοια τους. (Και τζάμπα ιστορία σας μαθαίνω, τί άλλο θέλετε πια;) Και αν το δούμε από ακόμη πιο παλιά, η λέξη προέρχεται απ' το αρχαίο κύων (=σκύλος) , γι' αυτό και μάλλον μας λέτε σκύλες εμάς τις γυναίκες καμιά φορά. Όταν οι γυναίκες λέει σχεδιάζουν, ο διάβολος κάθεται σε μια γωνία και κρατάει σημειώσεις. Υπερβολές. "Στην εκδίκηση και στον έρωτα η γυναίκα είναι πιο βάρβαρη απ' τον άντρα". Αυτό μάλιστα.
Πάντως σε γενικές γραμμές τον κυνισμό που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος θα τον θεωρήσω ακόμη και γοητευτικό, ναι αμέ. Πραγματικά, θέλω να βρω έναν τύπο να ζωγραφίσουμε μαζί ένα χαρούμενο τοπίο με λουλουδάκια και μετά να γράψουμε με μαύρα γράμματα από πάνω GAME OVER. Να παλέψουμε με όλο το είναι μας να σώσουμε τον κόσμο, να το καταφέρουμε και μετά να τον κάψουμε, γιατί πάλι σκατά θα γίνει. Να τον βλέπω να χαμογελάει πρόστυχα όταν πίνει τον καφέ του, πριν ξεκινήσει τη μέρα του στο σκληρό κόσμο εκεί έξω, στον οποίο θα χαρίσει λίγη ακόμη ψυχή. Να κάνουμε έρωτα πάνω στα συντρίμμια των απωθημένων που άφησαν οι προηγούμενοι. Που είσαι; Σε ψάχνω.
"Κυνικός είναι ο άνθρωπος που όταν μυρίζει λουλούδια, ψάχνει να βρει το φέρετρο."