Skip to main content

~ Αθεράπευτα Ρεαλίστρια ~

“There is nothing to writing. All you do is sit down at a typewriter and bleed.” ― Ernest Hemingway

Search This Blog

Showing posts from September, 2012

Posts

I-POD και άντε γεια...

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

Ελεύθερε έρωτα μου!

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

Little Hours Radio

A Zeno Media Station

Blog's Views

Social Media

Instagram
Twitter
Facebook
Tumblr

Author Description

Too old to hope, too young to give up.

Archive

April 20191
June 20181
January 20181
September 20161
January 20163
July 20151
May 20152
April 20151
March 20152
February 20153

January 20152
December 20141
November 20143
August 20144
July 20142
May 20142
March 20142
February 20144
January 20144
December 20131
November 20137
October 20134
September 20136
August 20133
July 201310
June 20136
May 20133
April 20136
March 20132
February 20131
January 20133
December 20122
September 20122
June 20123
April 20121
March 20122
December 20114
November 20111

Show more Show less

Popular Posts

Τσάμπα.

Είχες θάρρος. Έσπασες το κέλυφος. 2 μήνες νωρίτερα να βγεις, να ζήσεις λίγο παραπάνω. Να προσπαθείς να νιώσεις ίσος με τους συντρόφους σου και να μη μπορείς. Να θέλεις ίδιος με κείνους να νιώσεις, μα να μην τα καταφέρνεις. Ο ουρανός που σε σκέπαζε είχε αλλιώτικα σύννεφα. Άχρωμα όνειρα. Μεγάλωσες ανάμεσα σε 4 τοίχους που αγάπησες σαν το μοναδικό σου σπιτικό. Ο δρόμος έξω απ' το κατώφλι σου ήρεμος, σχεδόν απάτητος. Έβγαινες μονάχα για να ταίσεις το τομάρι σου κι έπειτα γύριζες τρέχοντας κι έκλεινες με κρότο την πόρτα πίσω σου. Σαν κάποιος να σε κυνηγούσε. Πάντοτε. Δεν είναι η σκιά σου που κάνει θόρυβο στο διάβα σου. Είναι οι αλυσίδες που νιώθεις ότι κουβαλάς στο ένα πόδι. Και στα δύο πόδια. Στο λαιμό. Στην ψυχή. Παντού. Μίσος που πηγάζει από τα λάθη των ανθρώπων. Από την καταραμένη ωριμότητα που δε βρήκανε ποτέ. Κει που κουρνιάζει η καρδιά θα 'ναι πάντοτε άδειο το σημείο. Πως να κοιμηθείς όταν οι κόρες μένουν ορθάνοιχτες? Ρίχνεις τη φταίξη σου στο φόβο! Σ' έναν αόριστο φόβο.

That line.

Περιβαλλόμαστε από μικρές λεπτές γραμμές που επηρεάζουν το καθετί στη ζωή μας. Μικρές λεπτές γραμμές χωρίζουν τη λογική απ' την παράνοια, την αγάπη απ' τον έρωτα, τη ζωή απ' το θάνατο. Η δικιά μου ζωή δεν είναι εξαίρεση. Μικρές λεπτές γραμμές ρυθμίζουν τη ζωή, την καθημερινότητα και το μέλλον μου. Κι εδώ και μέρες έχω περάσει ακόμη μια γραμμή: αυτήν απ' τον έρωτα στην απάθεια. Σα νά 'γινε ένα κλικ και τα 'σβησε όλα. Μούδιασε για τα καλά το κομμάτι μου αυτό. Δεν ξέρω αν είναι για καλό, αλλά το νιώθω. Και θα το νιώθω για καιρό. Καλό βράδυ.

Let's talk about sex.

Με αφορμή μια συζήτηση που είχα πρόσφατα, είπα να ξεφύγω απ' το γενικά "καταθλιπτικό" ύφος των κειμένων μου και να γράψω για κάτι πιο ενδιαφέρον. Το Σεξ. Carrie Bradshaw mode : activated Χμμ. Κοιτάω μία ώρα τη λευκή σελίδα και δε δύναμαι να βρω τις λέξεις ώστε να χαρακτηρίσω το σεξ. Τί είναι? "Το σεξ είναι ένας από τους εννιά λόγους για να ξαναγεννηθεί κάποιος. Οι άλλοι οκτώ δεν έχουν σημασία." Χένρι Μίλερ ^I think i'm gonna go with that^ ! Το σεξ αγαπητά μου παιδάκια είναι η βασικότερη γεννετήσια λειτουργία από την πρώτη στιγμή που πάτησε άνθρωπος στον αγαπημένο μας πλανήτη. Βιολογικά, είναι η διαδικασία μέσω της οποίας αναπαράγεται ο άνθρωπος. Αυτό ίσχυε για πολλά, πραγματικά ΠΟΛΛΑ χρόνια. Σήμερα, στον 21ο αιώνα, εν έτη 2014 το σεξ συμβαίνει κυρίως για λόγους ευχαρίστησης. Με το σύχρονο τρόπο ζωής, οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο και διάθεση από νωρίς ν' αποκτήσουν κουτσουβελάκια, καθώς η *καριέρα* και η επαγγελματική επιτυχία είναι πιο

χμ.

Story of my life.

20 και να καίνε!

Καλησπέρα καλησπέρα! Μπήκα και γω επίσημα στον περιβόητο "κόσμο των * πραγματικά * ενηλίκων". Έκλεισα τα 20! Διάβηκα την πύλη της 3ης (!) δεκαετίας της ύπαρξής μου στον μάταιο τούτο κόσμο. Δεν ξέρω εάν διακρίνεις κάποια ειρωνεία σε όλο αυτό αγαπητέ αναγνώστα μου, αλλά έχεις δίκιο! Με έχει πιάσει μια κρίση τις τελευταίες μέρες, αλλά όχι "η κρίση των 30" ή η κρίση "γερνάω, μαμά". Η κρίση " δεν-έχω-καταφέρει-τίποτα-απολύτως-δύο-δεκαετίες-τώρα-και-δεν-έχω-ιδέα-που-πάω " ! Ναι αμέ! Τόσα χρόνια τα ξόδεψα στο να παλεύω με δαίμονες που άλλοι μου φόρτωσαν, η τωρινή μου κατάσταση είναι απόρροια παλαιότερων συμπεριφορών μου, η ζωή μου δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι στην ηλικία μου έχουν καταφέρει πολλά για τα οποία οφείλουν να είναι περήφανοι, άλλοι που κρατάνε στους ώμους τους ολόκληρες οικογένειες, τρίτοι που επαναστάτησαν και άλλαξαν τη ζωή τους. Εγώ δεν έχω κανένα από τα παραπάνω. Δεν έχω καταφέρει κάτι αξιόλογο. Πφφ

Powered by Blogger